බයිස්කෝප් කියුම්!

චිත්‍රපටි බලන්න අපි කවුරුත් ආසයි. ගොඩක් වෙලාවට හිතට වදින චිත්‍රපටියක් බලපුවම ඒකෙ තියෙන සමහර දෙබස් කෑලි කවදාවත් අමතක වෙන්නෙ නෑ. මම ඔය වගේ පණ්ඩිත දෙබස් කෑලි,  වාක්‍ය ඛණ්ඩ වලට කැමතියි. ( ඒ වගේ දෙබස් දෙන්ඩත් දන්නව!). ඒකට වැඩියමත් හේතුව මම හිතන්නෙ ඔය වාක්‍ය රචනාවකින් දෙන්න පුළුවන් පණිවිඩයට වඩා ප්‍රභල පණිවිඩයක් පොඩි දෙබසකින් දෙන්න පුළුවන් වීම. මට හිතුන ඒ වගේ චිත්‍රපටි බලද්දී හිතට වැදුණු දෙබස් ඛණ්ඩ කීපයක් ආයෙම මතක් කරන්ඩ. මුලින්ම spoiler alert එකක් දාල ඉන්ඩ ඕනෙ මේ චිත්‍රපටි බලපු නැති කවුරුහරි ඉන්නව නං ඔන්න කතාව එලි උනා කියල මට බනින්න එපා. පුළුවන් තරං කතාව කියන්නෙ නැතුව දෙබස් විතරක් කියන්න බලන්නං.
මම සිංහල චිත්‍රපටි බලල තියෙන්නෙ නං අතේ ඇඟිලි ගානටත් අඩුවෙන් මම හිතන්නෙ. ඒකට හේතුව මේකයි. දැන් ඔය සිදුහත් කුමාරය ගිහි ගෙයින් නික්මෙන්න කලින් සතර පෙරනිමිති දැකලනේ ගිහි ගෙය කල කිරුනෙ. මට හොඳ ෂුවර් එකක් තියෙනව, මයිත්‍රී බෝධි සත්වයො ගිහි ගෙයින් නික්මෙන්නෙ සිංහල ෆිල්ම් එකක් බලල කියල. මට දැම්ම අභිනිෂ්ක්‍රමණය කරන්න අදහසක් නැති නිසා මම වැඩිය සිංහල ෆිල්ම් බලන්නෙ නෑ. හැබැයි බලපු ඒවයෙන් හොඳට හිතට වැදුණු දෙබස් ඛණ්ඩයක් තමා මේක,

සුරිය අරණ.

ෆිල්ම් එක බලල නැති අයට: මේකේ ජැක්සන් ඇන්තනි රඟපානව වැද්දෙකුගේ චරිතයක් (සේදිරිස්). වනවාසී හාමුදුරු නමක් සමග නෝක්කඩුවක් ඇති උනාට පස්සෙ, එදා රැ බීගෙන ඇවිත් ගිනි මැලයක් ඉස්සරහ ඉඳන් කියනව මෙහෙම
"හාමුදුරුවොන්ගේ පින් පව් වෙනයි, අපේ පින් පව් වෙනයි!. උන්දලා මැරුණම යන්නෙ නිවන්!! අපි යන්නෙ අපායේ!! යකෝඕඕඕඕඕව්!!!! මොන මගුලෙ හරි යන්නෙ මැරුණට පස්සෙ! එතකන් තොපිට කන්න දෙන්නෙ මගෙ අහවල් එක විකුනලද බොලව්!! "

ඔය ෆිල්ම් එකේ තව හිතට වැදුණු දෙබසක් තමා, සේදිරිස් තමන්ගෙ පුතාව (ටිකිරව)   එක්කන් යනව දඩයම් කරන්න උගන්නන්න. එක්ක ගිහින් මුවෝ රංචුවක් ඉන්න තැනකදී දුන්නෙන් විදින හැටි කියල දීල කියනව විදින්න කියල. පොඩි එකා මානනව. එතකොට යන දෙබස මෙහෙමයි:

සේදිරිස් : තෝ මොකාටද ඔය මානන්නේ?
ටිකිර : අර පැටිය එක්ක ඉන්න එකාට.
සේදිරිස්: පැටිය එක්ක ඉන්නෙ උගෙ අම්මනෙ බොල! ඌ මැරුණම පැටිය කිරිබොන්නෙ තොගෙ අම්මගෙන් ද? මානපිය අන්න අරහෙට!
මම හිතන්නෙ වැද්දන්ගේ සතුන් දඩයම ගැන කියන්න ඕන සියලුම දේ මේ දෙබස් ඛණ්ඩයෙන් කියවෙනව කියල.  


Invictus

සත්‍ය කතාවක් මත පදනම් වෙච්ච, පටන් ගනිද්දිම අවසානය මේකයි කියල දැනගෙන හිටියත් ඒ අවසානයේ තීව්‍ර බව අඩුවක් නැතුව දැනෙන්න සලස්වන ෆිල්ම් එකක්. මේකට පාදක වෙන්නෙ නෙල්සන් මැන්ඩෙලා ඔහුගේ පලවෙනි ධුර කාලය ඇතුලත, දකුණු අප්‍රිකානු රගර් කණ්ඩායමේ නායකයත් සමග එකතු වෙලා, දකුණු අප්‍රිකාවට රගර් ලෝක කුසලානය දිනා දෙන්න සහ ඒ මගින් ජාතික සමගියක් ඇති කරන්න දරන වෑයම. මේකෙ එක තැනක තියෙනව නෙල්සන් මැන්ඩෙලා ට දැනගන්න ලැබෙනව, කළු මිනිසුන් කණ්ඩායමක් විසින් පවත්වන රැස්වීමක් ගැන. ඔවුන් මේකෙදි කතා කරන්නෙ පහුගිය අවුරුදු ගානක් තිස්සෙ තමන් ව පාගගෙන හිටපු සුදු මිනිස්සුන්ගෙන් ඒ පලිය ගන්න හැටි.  බහුතරය වන කළු ජාතිකයින් ගේ චන්ද වලින් බලයට ආවත්, තමන් සුදු මිනිසුන්ගේ වර්ණ භේද වාදය නිසා හිරබත් කැවත්, මැන්ඩෙලා මේක දැනගත්ත ගමන් නැගිටල කාර්යාලයෙන් එලියට බහිනව මේක නවත්තන්න යන්න. ඒ වෙලාවෙ, ඔහු හා ඔහුගේ ලේඛම් වරිය වන බ්‍රෙන්ඩා අතර අපුරු දෙබසක් වෙනව,

බ්‍රෙන්ඩා : Where are you going? You're risking your political capital, you're risking your future as our leader!

මැන්ඩෙලා: The day I am afraid to do that is the day I am no longer fit to lead.

අනේ අපිටත් මෙහෙම නායකයො හිටියනං!


Goodwill Hunting

මේ චිත්‍රපටියෙ විල් හන්ටින් කියන්නෙ ඉතාම දක්ෂ තරුණයෙක්. නමුත් ඔහු රස්තියාදුකාරයෙන්. තමන්ට උපතින් ම ලැබුණු විශ්මිත ඉගෙන ගැනීමේ හැකියාවෙන් ප්‍රයෝජනයක් ගන්නෙ නැතුව තමන්ගෙ යාළුවන් සමග තක්කඩිකම් කරමින් ඉන්නව. ඔහුට මුණ ගැහෙනව ෂෝන් කියන බොහෝ ඇසු පිරු තැන් ඇති වියපත් මිනිසෙක්ව. ගහට ගහක් මොරටුවෙ දී හම්බෙනව වගේ, මේ ෂෝන් විල් ගෙ ජීවිතය වෙනස් කරන්න දායක වෙනව. අපි ගොඩක් වෙලාවට. කියවපු, අහපු දේවල් අනුව හිතනව අපි පුද්ගලයෝ ගැන, රටවල් ගැන විස්තර දන්නව කියල. හරියට ලංකාවට පය ගහල නැති සුද්දො BBC එකෙන් CNN එකෙන් නිව්ස් බලල ලංකාව ගැන ඔපිනියන් දෙනව වගේ. මේ විල් කාරයත් බොහොම දේවල් දන්න නිසා හැම දෙයක් ගැනම මේ වගේ ඔපිනියන් දෙන්න යනව. ෂෝන් ඇඳපු චිත්‍රයක් දැකල විල් ෂෝන් ගෙ ජිවිතේ ගැන අර්ථකතනයක් දෙනව මහා ලොකු දැනුමැත්තෙක් විදිහට.  මේ ඊට පස්සෙ ඔවුන් දෙන්න අතර යන සංවාදය. ෂෝන් කියන්නෙ යුද්ධයක සටන් කරපු, තමන් ගෙ බිරිඳ පිළිකාවකින් මිය යනව බලන් ඉඳපු මනුස්සයෙක්. මේ දෙබස මම හිතන්නෙ අපි දන්නව කියල හිතාගෙන ඉන්න දේවල් ගැන වෙනස් විදිහකට හිතන්න පෙන්වල දෙනව. මේ දෙබස ටිකක් දිගයි.. 

ෂෝන්: Thought about what you said to me the other day, about my painting. Stayed up half the night thinking about it. Something occurred to me... fell into a deep peaceful sleep, and haven't thought about you since. Do you know what occurred to me?
විල්: No.
ෂෝන්: You're just a kid, you don't have the faintest idea what you're talkin' about.
විල්: Why thank you.
ෂෝන්: It's all right. You've never been out of Boston.
විල්: Nope.

ෂෝන්: So if I asked you about art, you'd probably give me the skinny on every art book ever written. Michelangelo, you know a lot about him. Life's work, political aspirations, him and the pope, sexual orientations, the whole works, right? But I'll bet you can't tell me what it smells like in the Sistine Chapel. You've never actually stood there and looked up at that beautiful ceiling; seen that. If I ask you about women, you'd probably give me a syllabus about your personal favorites. You may have even been laid a few times. But you can't tell me what it feels like to wake up next to a woman and feel truly happy. You're a tough kid. And I'd ask you about war, you'd probably throw Shakespeare at me, right, "once more unto the breach dear friends." But you've never been near one. You've never held your best friend's head in your lap, watch him gasp his last breath looking to you for help. I'd ask you about love, you'd probably quote me a sonnet. But you've never looked at a woman and been totally vulnerable. Known someone that could level you with her eyes, feeling like God put an angel on earth just for you. Who could rescue you from the depths of hell. And you wouldn't know what it's like to be her angel, to have that love for her, be there forever, through anything, through cancer. And you wouldn't know about sleeping sitting up in the hospital room for two months, holding her hand, because the doctors could see in your eyes, that the terms "visiting hours" don't apply to you. You don't know about real loss, 'cause it only occurs when you've loved something more than you love yourself. And I doubt you've ever dared to love anybody that much. And look at you... I don't see an intelligent, confident man... I see a cocky, scared shitless kid. But you're a genius Will. No one denies that. No one could possibly understand the depths of you. But you presume to know everything about me because you saw a painting of mine, and you ripped my f***ing life apart.

Gladiator

කවුරුහරි කැමතිම චිත්‍රපටිය මොකද්ද කියල ඇහුවොත් හරියට එකක් කියන්න බැරි උනත්, ඒ කැමතිම චිත්‍රපටි ගොන්න අතරෙ අනිවාර්යෙන්ම තියෙන චිත්‍රපටියක් තමා ග්ලැඩියේටර්.  මරණ මංචකයේ ඉන්න එවකට රෝම අධිරාජ්‍යයා, තමන්ගේ පුතාට උඩින්, තමන්ගෙ හමුදාවෙ ඉන්න දක්ෂ ජෙනරාල් කෙනෙක් වන මැක්සිමස් ට පාලනය භාර දෙනව. නමුත් බලතන්හාවෙන් පෙලෙන ඔහුගෙ පුතා රජකම පැහැර ගන්නව විතරක් නෙවෙයි, මැක්සිමස් ගෙ බිරිඳ, දරුව ඇතුළු මුළු පවුලම ඝාතනය කරනව. හමුදාවෙන් නෙරපිලා වහල් සේවයට වැටෙන මැක්සිමස් ගෙ එකම අරමුණ වෙන්නෙ මේකට පලි ගන්න එක.  ග්ලැඩියේටර් කෙනෙක් විදිහට තමන්ගෙ වහල් ජීවිතය ගෙවන මැක්සිමස් ට අවසානයේ තමන්ගෙ සතුරා මුණ ගැහෙනව. ඒ රෝමයේ කොලෝසියම් එකේ දී පැවැත්වෙන ග්ලැඩියේටර් තරඟයකදී. ඒකෙදි මැක්සිමස් ගෙ අතිශූර සටන් දකින රෝම අධිරාජ්‍යයාට තේරෙනව මේ ඉන්නෙ නිකම්ම නිකන් වහලෙක් නෙවෙයි කියල එක. ඔහු සටන් භූමියට බැහල මැක්සිමස් ගෙන් අහනව මෙතරම් හොඳින් සටන් කරන ඔහු කව්ද කියල. මැක්සිමස් කියන්නෙ තමන් ග්ලැඩියේටර් කෙනෙක් කියල. ඒ වෙලාවෙ අධිරාජ්‍යයා ඔහුට අණ කරනව වහාම තමන් ගෙ නියම නම හෙළි කරන්න. ඒ වෙලාවෙ ඔහු කියන මේ වදන් මම හිතන්නෙ ග්ලැඩියේටර් බලපු කෙනෙකුට අමතක වෙන එකක් නෑ.     

මැක්සිමස් : My name is Maximus Decimus Meridius, commander of the Armies of the North, General of the Felix Legions, loyal servant to the true emperor, Marcus Aurelius. Father to a murdered son, husband to a murdered wife. And I will have my vengeance, in this life or the next.        

චිත්‍රපටිය බලල වසර ගානකට පස්සෙ ඇත්තටම කොලෝසියම් එක ඇතුලට ගිහින් ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ ඉහල මහලක ඉඳන්, මැද තියෙන අංගනය දිහා බලාගෙන ඉද්දි මට මේ වචන ඒක ඇතුලෙ දෝංකාර දෙනව වගේ ඇහුන. 
ලියන්න තව ගොඩක් තිබුනත් පොස්ට් එක දැනටමත් දිග වැඩි නිසා මෙහෙම නවත්තනව. කියවන අයට හිතට වැදුණු දෙබස් තියෙනවනම් කමෙන්ට් වල දාන්න

image:http://archive.epica-awards.com/pages/results/2008/2008agency01306.html